از مقامات تبتل

و تو حتما مقاومت در هم شکسته ام را می بینی

و از راز اشک من با خبری

و تو می دانی که چرا و چگونه تمایلات من تغییر می کند

چگونه از مردم می رمم

و به کنج نهانی کشیده می شوم

و خلوت را بیش از پیش دوست می دارم

حالا اگر کسی مرا به گوشه نشینی سوق دهد یا در خانه ماندن را بر من تحمیل کند، طغیان نخواهم کرد..لج نخواهم کرد

لبخند می زنم و می گویم: از خدایم است...

دیگر مدام به این فکر نمی کنم که حق من چیست

من وظایفی دارم

که تو مرا ذره ذره با آنها راضی می کنی

و من آرام آرام به اصل خودم باز می گردم..